Iwona Świerkula godło: wanilia (Warszawa)

II nagroda w kategorii poezja

Cmentarze

lustra są dla tych którzy się zatrzymują

po ich prawej stronie

na progach więdną kwiaty kapie wosk

ze świeczników

lustra cofają bo dalej chłód tafli i wilgoć

pojedynczego oddechu

tam zmarli się zmieścili przeszli

przez własne odbicia

ja jeszcze nie potrafię

bo zanurzyć się w kosmos znaczy

zniknąć

zmieścić się w oczach w ustach

a lustra zostawiają nas samych zatrzaskują

w pokruszonym

pod rozbite wspomnienia

tam już tylko ludzkie kości ustawione

w stalagmity i stalaktyty

póki co nic więcej póki co

nie wiem nic więcej

Uliczne spowalniacze

tam gdzie pasły się wrony

i sny Kochanowskiego lipa napełniała

zapachem

gdzie wiatr muzykował na harfie

gałęzi

teraz stoją domy beton zastąpił

rumianki

i tylko sterczące korzenie

nieściętego dębu spowalniają

na drodze pośpiech

garbate uliczki jeszcze

niewyprasowane

Sen o Troi

żadna łapa nie dosięgnie

bo sen okryty kołdrą

odpływają minuty

zmieniają się ery

powracają harpie

na którejś z wysp

Penelopa pruje szatę dla teścia

po drodze rozmieniam ją na syreny

udaję owce przy Cyklopie

ulegam Kaliopom

i znów nic

podstępem wsuwa

karego konia Odysa

do dnia obleganego

a ja coraz bardziej

ponad cudze wojny

• « poprz.
• nast. »